Misja Szalom - przyjaciele Izraela z Krakowa

Szukaj w misjaszalom.pl

Idź do treści

Menu główne:


Deklaracja Niepodleglosci

IZRAEL

Deklaracja Niepodległości Izraela


Deklaracja Niepodległości Izraela – akt prawny głoszący powstanie państwa Izrael na części terytoriów Mandatu Palestyny.
Deklaracja została ogłoszona i odczytana przez Dawida Ben-Guriona, 14 maja 1948 o godzinie 16.00 na posiedzeniu Rady Ludowej (Mo'ecet Ha-Am) w Tel Awiwie.

Tekst Deklaracji

Naród żydowski powstawał w Ziemi Izraela. Tutaj ukształtowała się jego duchowa, religijna i państwowa tożsamość. Tutaj po raz pierwszy stworzył on państwo. Tutaj stworzył skarby kultury ogólnoludzkiej i przekazał całemu światu wieczną Księgę nad księgami.
A później, gdy siłą wygnano naród z jego ziemi, Żydzi zachowali z nią łączność i nigdy nie przestawali się modlić i mieć nadzieję na to, że do niej powrócą i że odtworzą w niej swoją polityczną wolność.
Kierowani tym historycznym i tradycyjnym przywiązaniem, Żydzi w każdym pokoleniu dążyli do tego, by powrócić do swojej dawnej ojczyzny. W ostatnich dekadach zaczęli powracać masowo. Pionierzy [mapilim] i obrońcy, spowodowali, że zakwitła pustynia, przywrócili do życia język hebrajski, zbudowali wsie i miasta, stworzyli kwitnącą społeczność, która kontroluje swoją ekonomię i kulturę. Zbudowali społeczność, która kocha pokój, ale wie, jak się bronić. Która przynosi innym błogosławieństwo postępu i pragnie niezależnego bytu narodowego.
W roku 5657 (1897), wezwany przez duchowego ojca Państwa Żydowskiego - Theodora Herzla, zebrał się Pierwszy Kongres Syjonistyczny i ogłosił prawo narodu żydowskiego do narodowego odrodzenia w swojej własnej ojczyźnie.
Prawo to zostało uznane w Deklaracji Balfoura, 2 listopada 1917 roku i potwierdzona przez mandat Ligi Narodów, który dawał, w szczególności, międzynarodową sankcję dla historycznej łączności pomiędzy narodem żydowskim a Ziemią Izraela oraz prawo żydowskiego narodu do odbudowania swego Narodowego Domu.
Katastrofa, która niedawno spadła na naród żydowski - mord milionów Żydów w Europie - była kolejnym wyrazistym potwierdzeniem konieczności rychłego rozwiązania problemu bezdomności narodu poprzez odbudowanie w Erec Israel państwa żydowskiego. Państwa, które otworzyłoby swoje bramy szeroko dla każdego Żyda, a narodowi przydałoby status uznanego członka społeczności narodów.
Żydzi ocaleni z holocaustu w Europie, Żydzi z innych części świata napływali do Ziemi Izraela, niezrażeni trudnościami, ograniczeniami i niebezpieczeństwami. Nigdy nie zaprzestali głosić i potwierdzać prawa do życia w godności, wolności i uczciwego trudu w swojej ojczyźnie.
Podczas II wojny światowej, żydowska społeczność tego kraju wniosła swój udział do walki toczonej przez kochające pokój i wolność narody z siłami nazistowskimi. Krew jej żołnierzy i wojenny wysiłek dało jej miejsce pomiędzy tymi, którzy utworzyli Narody Zjednoczone.
29 listopada 1947 roku Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło rezolucję wzywającą do ustanowienia państwa żydowskiego w Ziemi Izraela. Zgromadzenie Ogólne domagało się od mieszkańców Ziemi Izraela, by podjęli kroki niezbędne dla implementacji tej rezolucji. To uznanie prawa narodu żydowskiego do ustanowienia swojego państwa jest NIEODWOŁALNE (IRREVOCABLE).
To prawo jest naturalnym prawem narodu żydowskiego do bycia panami własnego losu, jak inne narody, w swoim suwerennym państwie.
Dlatego też, my, członkowie Rady Narodowej, przedstawiciele społeczności żydowskiej w Ziemi Izraela i ruchu syjonistycznego, zebraliśmy się tu dziś w dzień wygaśnięcia Mandatu Brytyjskiego nad Ziemią Izraela. Na mocy naturalnego i historycznego prawa oraz na mocy rezolucji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych, niniejszym ogłaszamy powstanie Państwa Żydowskiego w Ziemi Izraela, które znane będzie jako Państwo Izrael.
Ogłaszamy, że z chwilą wygaśnięcia mandatu w dniu dzisiejszym, wieczorem 6 ijar 5708 (15 maja 1948), do ustanowienia wybranych w zgodzie z konstytucją przyjętą do dnia 1 października 1948 władz państwa, Rada Narodowa pełnić będzie funkcję Tymczasowej Rady Państwa, a jej organ wykonawczy, Rząd Narodowy, będzie Tymczasowym Rządem Państwa Żydowskiego, zwanego Izraelem.
Państwo Izrael otwarte będzie dla żydowskiej imigracji z Diaspory i będzie wspierać rozwój kraju dla pożytku wszystkich jego mieszkańców. Zbudowane będzie na podstawach wolności, sprawiedliwości i pokoju - tak jak je widzieli prorocy Izraela. Państwo żydowskie zapewni wszystkim swoim mieszkańcom równość społeczną i polityczne prawa niezależnie od wyznania, rasy i płci. Gwarantować będzie wolność wyznania, sumienia, słowa, edukacji i kultury. Chronić będzie miejsca święte wszystkich religii i będzie postępować zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych.
Państwo Izrael jest gotowe do współpracy z przedstawicielami Narodów Zjednoczonych we wprowadzaniu w życie rezolucji z dnia 29 listopada 1947 roku oraz podejmie kroki mające na celu ekonomiczne zjednoczenie Ziemi Izraela.
Zwracamy się do Narodów Zjednoczonych z wezwaniem o pomoc dla narodu żydowskiego w odbudowie swego Państwa i o przyjęcie Państwa Izrael w poczet wspólnoty narodów.
Wzywamy - w samym centrum wymierzonej w nas napaści - arabskich mieszkańców Państwa Izrael do zachowania pokoju i współpracy w tworzeniu państwa na podstawie pełnego i równego obywatelstwa i należnej reprezentacji w jego tymczasowych i trwałych instytucjach.
Wyciągamy przyjazną dłoń do wszystkich sąsiadujących z nami państw i ich narodów oferując pokój i zgodne sąsiedztwo. Zwracamy się z wezwaniem do ustanowienia więzów współpracy z niezależnym narodem żydowskim zamieszkałym na swojej ziemi. Państwo Izrael gotowe jest wziąć udział we wspólnym wysiłku rozwoju całego Bliskiego Wschodu.
Wzywamy cały naród żydowski w Diasporze, by zjednoczył się poprzez imigrację i odbudowę z Państwem Izrael i stał u jego boku w dziele odbudowy i realizacji odwiecznego marzenia całych pokoleń - odrodzenia Państwa Izraela.
Z całą ufnością w Opoce Izraela, podpisujemy się własnoręcznie pod tą deklaracją przyjętą na sesji Tymczasowej Rady Państwa, na ziemi ojczystej, w mieście Tel-Awiwie, w ten szabat, piątego dnia miesiąca Ijar 5708 roku (14 maja 1948 roku).

Sygnatariusze

  • Dawid Ben Gurion
  • Daniel Auster - zastępca burmistrza Jerozolimy
  • Icchak Ben-Zwi - prezydent Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Mordechai Bentov - dziennikarz, członek Agencji Żydowskiej
  • Elijahu Berligne - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Fritz Bernstein - dyrektor departamentu ekonomicznego Agencji Żydowskiej
  • Rachel Cohen-Kagan - dyrektor departamentu socjalnego Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Elijahu Dobkin - dyrektor egzekutywy Agencji Żydowskiej
  • Rabin Jehuda Leib Fishman - lider religijnego Syjonizmu
  • Rabin Wolf Gold - dyrektor departamentu rozwoju Jerozolimy Agencji Żydowskiej
  • Meir Grabowski - Syjonista, członek lewicowej partii Mapai
  • Dr Abraham Granowski - dyrektor Żydowskiego Funduszu Narodowego
  • Icchak Gruenbaum - członek Rady Ludowej (Moezet HaAm)
  • Rabin Kalman Kahana - ultraortodoksyjny rabin, członek partii Agudat Israel
  • Eliezer Kaplan - członek egzekutywy Agencji Żydowskiej
  • Abraham Katznelson - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Saadia Kobashi - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Moshe Kolodny - dyrektor departamentu imigracji Agencji Żydowskiej
  • Rabin Icchak Meir Levin - ultraortodoksyjny rabin, członek partii Agudat Israel
  • Meir David Loewenstein - członek Rady Ludowej (Moezet HaAm)
  • Zvi Luria - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Golda Meir - dyrektor departamentu politycznego Agencji Żydowskiej
  • Nahum Nir - członek Rady Ludowej (Moezet HaAm)
  • David Zvi Pinkas - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Felix Rosenblueth - prawnik, członek partii Mapai
  • David Remez - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Berl Repetur - członek Rady Ludowej (Moezet HaAm)
  • Zvi Segal - wiceprezydent ruchu rewizjonistycznego Syjonizmu
  • Mordechai Shatner - członek Żydowskiej Rady Narodowej (Va'ad Haleumi)
  • Ben-Zion Sternberg - polityk z nurtu rewizjonistycznego Syjonizmu
  • Behor Sheetrit - naczelny sędzia dystryktu Lod
  • Haim-Moshe Shapira - członek departamentu imigracji Agencji Żydowskiej
  • Mosze Szarett - prowadził negocjacje ruchu syjonistycznego z brytyjskimi władzami mandatowymi
  • Herzl Vardi - dziennikarz i polityk z nurtu rewizjonistycznego Syjonizmu
  • Meir Vilner - członek Palestyńskiej Partii Komunistycznej
  • Zerach Wahrhaftig - prawnik na Uniwersytecie Hebrajskim
  • Aharon Zisling - delegat Agencji Żydowskiej w ONZ


Sala Niepodległości


Sala Niepodległości (ang. Independence Hall) – jest muzeum położonym w osiedlu Lev HaIr w zachodniej części miasta Tel Awiw, w Izraelu. Znajduje się ono w historycznym budynku Domu Dizengoffa i stanowi część Muzeum Ziemi Izraela. Muzeum prezentuje kolekcję zbiorów dotyczących współczesnej historii państwa Izraela.

Gdy na wiosnę 1948 grupa żydowskich polityków, z Dawidem Ben Gurionem przygotowywała się do proklamacji niepodległości Izraela, uznano, że budynek Domu Dizengoffa w Tel Awiwie będzie najlepszym miejscem do zorganizowania uroczystej ceremonii. Pośpiesznie przygotowano salę położoną na pierwszym piętrze w budynku i zaproszono gości.
Uroczystość proklamacji niepodległości Izraela miała odbyć się 14 maja 1948 na posiedzeniu Rady Ludowej (Mo'ecet Ha-Am), które zwołano na godzinę 15:30. Rozpoczęło się ono z opóźnieniem, o godzinie 16:00, z powodu spóźnienia się Ze'ev Sharefa z tekstem Deklaracji Niepodległości. W sali było zgromadzonych 350 osób, natomiast na zewnątrz budynku zebrał się tłum słuchający uroczystości przez głośniki.
O godzinie 16:00 uroczystość rozpoczął Dawid Ben Gurion. Spontanicznie odśpiewano hymn "Hatikwa", który stał się hymnem państwowym Izraela. Na ścianie wisiał portret Theodora Herzla (twórcy Syjonizmu) oraz flagi Izraela.
Następnie Dawid Ben Gurion odczytał pełen tekst Deklarację Niepodległości, głoszącą ustanowienie państwa Izraela. Przemówienie trwało 16 minut, po czym Ben Gurion poprosił rabina Jehudę Lejba Majmona o odmówienie modlitwy Sze-hechejanu. Potem sygnatariusze złożyli swoje podpisy pod dokumentem. Całość uroczystości zakończył Dawid Ben Gurion słynnymi słowami: "Państwo Izraela powstało. Uroczystość jest zakończona".
W 1978, w 30. rocznicę powstania państwa Izraela, postanowiono odremontować historyczną Salę Niepodległości i udostępnić ją zwiedzającym. Przywrócono wówczas oryginalne meble oraz zgromadzono zachowane historyczne przedmioty. W wielu przypadkach musiano odtworzyć zniszczone lub zaginione przedmioty.

Agenda Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce



Mapa witryny / Zastrzeżenie prawne / Archiwum / © 2009 - 2011 by Misja Szalom. All rights reserved / Drukuj tą stronę / do góry


Podmenu:


Powrót do treści | Wróć do menu głównego